نوروز روستایی پایتخت | دید و بازدید تا فصل توت‌چینی | چگونه در عیددیدنی سر کسی را لگد می‌کردند؟
تاریخ انتشار: ۲ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۶۳۵۰۳۰
همشهری آنلاین- سمیراباباجانپور: در ایام نوروز و برای دید و بازدید، اهالی هر محل به شکل طایفه‌ای به دید و بازدید هم می‌رفتند و این کار را از دیدار بزرگ‌تر طایفه و محل شروع می‌کردند. جالب اینکه دید و بازدیدها مختص اهالی همان محل می‌شد و به قول معروف «از محل به بیرون» رسم نبوده کسی به عید دیدنی برود، مگر برای احوالپرسی از بزرگ محله‌ای دیگر.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رسم دیگری که برای دید و بازدیدها مرسوم بود اینکه 3 روز اول عید مخصوص مردان بود. اصولاً رسم نبود زنان به همراه همسران‌شان به عید دیدنی بروند. در این 3 روز مردها با قرارهای فامیلی به دید و بازدید می‌رفتند و پس از این 3 روز به قول یکی از اهالی عید دیدنی زن‌ها تا بعد از فصل توت، که اواسط خرداد است، طول می‌کشید.
رسم عیدی دادن هم رسم جالبی بود. این‌طور که اهالی می‌گویند قدیم هر بچه‌ای یک دستمال دوخته شده داشت که برای رفتن به عید دیدنی داخل جیب می‌گذاشت. موقع خداحافظی رسم بود که دستمال را پهن می‌کردند تا صاحبخانه خوراکی‌هایی مثل شیرینی، آجیل و تخم‌مرغ رنگ شده و... را داخل آن بریزد، البته کسانی که وسع مالی زیادتری داشتند یک قران هم به‌عنوان عیدی به بچه‌ها می‌دادند. اگر به دلایلی یک خانواده بساط شب‌عیدش فراهم نمی‌شد قبل از هرچیز بچه‌ها را به عید دیدنی چند خانواده می‌فرستادند تا مقداری شیرینی و آجیل عیدی بگیرند تا سفره‌شان خالی نماند.
شیرینی در پیت بنزینآن دوران اصولاً میوه جایگاه خاصی برای پذیرایی نداشت. درسفره پذیرایی عید میوه نمی‌گذاشتند. اغلب خوراکی‌های عید شامل آجیل(توت، کشمش، گردو، انجیل خشک، نخودچی و...) بود و شیرینی خشک را هم از چند هفته قبل از عید یکی از اهالی به شهر می‌رفت و برای همه تهیه می‌کرد. قدیم پیت‌های بنزینی بود که وقتی شیرینی می‌خریدند آن را داخلش می‌چیدند و درش را هم قفل می‌کردند. بچه‌های شیطان هم با سوراخ کردن ته پیت و خوردن شیرینی‌ها کفر پدر و مادرها را در می‌آوردند.
قاشق‌زنی متفاوت سنگانیهارسم قاشق‌زنی درروستای سنگان جالب بود. شب چهارشنبه‌سوری بچه‌ها یک کلاه بر می‌داشتند آن را جلو درخانه همسایه‌ها می‌گذاشتند. بعد در را می‌زدند و فرار می‌کردند و جایی همان حوالی پنهان می‌شدند. صاحبخانه مقداری گندم، نان، خرما و آجیل داخل کلاه می‌ریخت و داخل خانه می‌رفت. اهالی به این رسم می‌گفتند «کلاه بنگنه». بنگنه به زبان سنگانی، یعنی انداختن، قرار دادن یا پرت کردن.
سکه، عیدی پدرزنتازهدامادها هم برای عروس و خانواده‌اش عیدانه می‌بردند. جوانانی که در طول سال نامزد کرده بودند روز اول عید «عیدانه» خود را که شامل طلا، پارچه، شیرینی و... بود به عروس هدیه می‌دادند و در ساعات اولیه تحویل سال با رفتن به خانه پدرزن یک سکه طلا به‌عنوان عیدی می‌گرفتند.
نون مغزی سولقانیرسم و رسومات نوروز در بیشتر روستاهای غرب تهران به یک شکل بود، با این تفاوت که زنان هر روستا با سلیقه و مهارت خود در شیرینی‌پزی سفره متفاوتی می‌چیدند. درسولقان نان مخصوصی به نام «نون مغزی» می‌پختند که تنها از عهده زن‌های باسلیقه این روستا بر می‌آمد و مورد مشابهی در روستاهای دیگر نداشت. «نون مغز» از آرد، شکر و گلاب و... مثل نان لواش پخته می‌شد و مغز گردو روی این نان محلی طعم آن را بیشتر می‌کرد.
گلابریزونآن روزها حتماً در خانه‌ها سفره عید پهن می‌کردند. سفره عید در بزرگ‌ترین اتاق خانه انداخته می‌شد و با چیدن میوه، آجیل و وسایل هفت‌سین و... از مهمان‌ها پذیرایی می‌کردند. مهمان‌ها برای عید دیدنی سر سفره می‌نشستند و یکی از اهالی خانه به همراه تعارف شیرینی و آجیل، گلاب هم روی دست مهمان‌ها می‌ریخت. خرج خرید وسایل سفره هم از طریق فروش انارهای انبار شده تأمین می‌شد.
روز عید درهای مسجد باز بوددر روستای سولقان خانواده‌های داغدیده روز اول عید درمسجد می‌نشستند، یعنی اگر در طول سال کسی عزیزی از دست می‌داد با حضور در مسجد با شیرینی و خرما منتظر می‌نشست تا اهالی به دیدنش بروند. در سولقان نیز مثل روستای کن زن‌ها و مردها با هم به عید دیدنی نمی‌رفتند. در حقیقت عید دیدنی خانوادگی رسم نبود.
کد خبر 664519 برچسب‌ها همشهری محله نوروز روستامنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: همشهری محله نوروز روستا دید و بازدید عید دیدنی بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۶۳۵۰۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا آجیل ها آفلاتوکسین دارند ؟
به گزارش خبرگزاری صداوسیما؛ مرکز سمنان،️ ️ آفلاکتوسین یکی از اعضای خانواده سم‌های تولید شده توسط قارچ‌های خاصی است که در دانه‌ها و محصولات کشاورزی مثل بادام زمینی، پنبه، ذرت و بادام درختی یافت می‌شوند. قارچ اصلی آن‌ها که آفلاتوکسین را تولید می‌کند، آسپرگیلوس و آسپرگیلوس پاراسیتیکوس نام دارد که در نواحی گرم و مرطوب زندگی و رشد می‌کنند. قارچ تولید کننده آفلاتوکسین می‌تواند دانه‌ها را در زمین تولید کند که همراه با محصولات اصلی برداشت شود و حتی در انبار‌های ذخیره و نگهداری نیز برود.
افراد با خوردن این محصولات آغشته شده مثل بادام زمینی یا با مصرف گوشت‌ها و محصولات لبنی حیواناتی که این غذا‌ها را خورده اند، ممکن است که در معرض آفلاتوکسین قرار بگیرند. کشاورزان و دیگر کارگران زمین نیز ممکن است از طریق آلودگی‌های تولید شده هنگام فرآیند تولید محصول به آفلاتوکسین مبتلا شوند.
چه سرطان‌هایی با آفلاتوکسین مرتبط هستند؟
قرار گرفتن در معرض آفلاتوکسین می‌تواند خطر ابتلا به سرطان کبد را افزایش دهد.
چگونه خودمان را کمتر در معرض آفلاتوکسین قرار دهیم؟
می‌توانید با خرید محصولاتی از جمله بادام زمینی، کره بادام زمینی فقط از برند اصلی این خطر را کاهش دهید و همچنین قسمت‌های بدون رنگ، کپک زده و چروکیده را نیز از آن جدا کرده و دور بریزید و برای به حداقل رساندن خطر این ماده، سازمان غذا و داروی جهانی غذا‌هایی را که حاوی آفلاتوکسین هستند، مثل کره بادام زمینی و خود بادام زمینی را چک می‌کند که بدون رنگ باشد.
جالب این جاست که نمی‌توانید سم آفلاتوکسین را ببینید یا بو کنید و همین ذرات کوچک باز هم خطرناک هستند. مطالعات نشان می‌دهد که اگر این ماده را بیشتر از ۱ گرم مصرف نکنید، خطری برایتان ندارد، یعنی باید کمتر از یک قاشق از این ماده در ۱۰۰۰۰۰ کیلوگرم ماده غذایی وجود داشته باشد که آسیبی به بدن شما نمی‌رساند.
سم موجود تولید شده توسط قارچ‌های رایجی هستند که در هر جایی از خاک یافت می‌شوند و به همین دلیل احتمال وارد شدن آن‌ها به غذا بعد از برداشت محصول وجود دارد.
دانه‌هایی که از آفلاتوکسین تاثیر می‌گیرند
حبوبات یا محصولات بر پایه حبوبات جزء اصلی‌ترین غذا‌های مصرفی در سراسر جهان هستند. در بین حبوبات، برنج و ذرت بیشترین احتمال برای دارا بودن آفلاتوکسین در شرایط طبیعی را دارند. آفلاتوکسین‌ها می‌توانند هم قبل و هم بعد از برداشت تولید شوند.
گزارشات نشان می‌دهد که برنج بیش از همه مستعد این است که آفلاتوکسین داشته باشد. رشد قارچی نیز بیشتر در اطراف محصولاتی صورت می‌گیرد که رطوبت بیشتری داشته باشند و در نتیجه بی رنگی در غلات به وجود می‌آید که کیفیت آن را نیز دچار مشکل می‌کند.
لوبیا‌ها و بادام زمینی نیز در رژیم‌های غذایی مخصوصا در آفریقا یک مکمل محسوب می‌شوند، اما باز هم احتمال دارا بودن آفلاتوکسین در آن‌ها وجود دارد. میزان رشد قارچ و تولید آفلاتوکسین‌ها در حبوبات به دما، رطوبت، نوع خاک و محل ذخیره محصولات بستگی دارد.
این ماده را می‌توان در محصولات مختلفی از جمله فلفل سیاه، زردچوبه، هل، میخک، زیره سبز، گشنیز و زنجبیل یافت. علاوه بر وجود آفلاتوکسین در تخم مرغ‌ها و شیر خام گاو گزارش شده است. از آن جایی که دانه‌های تحت تاثیر قرار گرفته به آفلاتوکسین‌ها اجازه می‌دهند که وارد زنجیره غذایی شوند، بنابراین بیشتر تخت تاثیر شرایط اقلیمی قرار خواهند گرفت.
شرایط اقلیمی و ارتباط آن با تولید آفلاتوکسن
تغییرات آب و هوایی مشخصا می‌تواند روی کیفیت و در دسترس بودن غذا‌های مصرفی تاثیرگزار باشد. با افزایش جمعیت در سراسر جهان، تاکید اصلی روی امنیت غذایی مخصوصا غذا‌هایی است که درخواست بیشتری از سمت مصرف کننده دارد.
محتوای آفلاتوکسین می‌تواند روی هزاران کیلومتر از زمین کشاورزی حاوی محصول تاثیر بگذارد که این مناطق معمولا در قسمتی از آسیا، آفریقا و آمریکا هستند که گرم‌تر از بقیه جا‌ها می‌باشند. تغییرات اقلیمی نه تنها می‌تواند باعث افزایش تولید آفلاتوکسین شود، بلکه ساختار کیفی آن را نیز قوی‌تر می‌کند.
محتوای آفلاتوکسین در مراحل اولیه در طول رشد دانه و در مرحله دوم در طول بالغ شدن دانه ایجاد می‌شود. حال هرچقدر که منطقه گرم تر، مرطوب‌تر و یا حتی گرم، اما خشک باشد، این تولید قارچ بیشتر خواهد شد.
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت